برگ های این گونه بزرگ، پهن، در پایه قلب شکل، نوک تیز، به ندرت لوبی است. در ماه جولای، این گیاه میوه های خوراکی، خوش طعم، شیرین و ترش شبیه میوه های شاه توت را تشکیل می دهد.
در ابتدا کرم رنگ هستند و با رسیدن به رنگ قرمز در می آیند و ترش می مانند و بعد سیاه می شوند و طعم شیرینی پیدا می کنند. توت سیاه اغلب به دلیل ارزش تزئینی آن کشت می شود.
درخت نیاز کمی به خاک دارد. در خاک های سست و عمیق کشت شده که به راحتی گرم می شوند، نفوذپذیر و غنی از مواد مغذی هستند، با واکنش خنثی، که در آن انحرافات
جزئی به سمت اسید یا قلیایی اهمیت زیادی ندارد، بهترین رشد توت خشک اصفهان را دارد.
نهال های دو سه ساله در مهرماه بسته به کاربری با فاصله ردیفی حدود 0/7-1 متر و در سال دوم بعد از کاشت حدود 3 متر کاشته می شوند.
به مدت 60 سال به عنوان درختان با ساقه بلند، حدود 40 سال زمانی که به صورت کم ساقه کشت می کنیم یا 25 سال زمانی که به شکل درختچه ای کشت می کنیم، استفاده می
شود. توپ ریشه را در سوراخ حفر شده قرار دهید، حدود 5 تا 10 سانتی متر عمیق تر از آنچه در مهد کودک رشد کرده است.
هر 4 سال یکبار درختان را با کودهای آلی به صورت کود با دوز تقریباً 25 تن در هکتار تغذیه می کنیم و برای پرچین ها دوز کود دامی باید 300 تا 400 کیلوگرم در 100 متر باشد. خط، اما
نه در یک ردیف فشرده، آنها را با دوز 30 کیلوگرم زیر درخت تغذیه می کنیم. ما از کودهای معدنی فقط به عنوان مکمل استفاده می کنیم.
بهتر است از کودهای مرکب مناسب برای گیاهان باغی استفاده شود. در مورد توت سفید و سیاه، رشد و نمو گیاه تحت تأثیر هرس مناسب است که ما آن را با استفاده بعدی تطبیق می دهیم.
اگر توت را برای میوه می کاریم، باید به خاطر داشته باشیم که بریدگی بیش از حد تیز می تواند باعث شود که گیاه به طور کامل باردهی نداشته باشد.
